[3] Kraina agonii - innymi słowy recenzja bestsellerowej pozycji Metro 2033

Nie raz, nie dwa doszły Cię słuchy o zbliżającym się końcu świata. Jedni wierzą, drudzy nie. Jednak zapewne większość ludzi sądzi, że skoro świat powstał to prędzej czy później musi się zdematerializować. Każdy z nas wyobraża sobie epilog życia całej ludzkości inaczej, jednak zadajmy sobie proste pytanie. Czy kiedykolwiek przyszła Ci do głowy wizja życia pod ziemią, ściślej mówiąc - w metrze? Jak wyobrażasz sobie funkcjonowanie w grobowych ciemnościach, które kryją w sobie więcej niż jesteś w stanie sobie uzmysłowić? Do tego jesteś świadomy, że już nigdy nie ujrzysz światła dziennego, gdyż na powierzchni po prostu nie da się żyć.


"A wojna pochłaniała zasoby. Wojna zabierała najlepszych ludzi. Wojna była wyniszczająca"

Konflikt atomowy spustoszył cały świat. Znane są losy tylko nielicznych, którzy znaleźli schronienie w moskiewskim metrze. Jest rok 2033. Życie już nie istnieje a słowa "dzień" oraz "noc" straciły jakiekolwiek znaczenie. Teraz panuje wieczna ciemność, która otacza mieszkańców metra. Jedynym światłem, jakie towarzyszy ocalałym jest światło ogniska rozpalanego na każdej ze stacji oraz słabe lampy, które nie są w stanie zastąpić blasku dnia. Mieszkańcy metra prowadzą dość skomplikowane życie, ale starają się toczyć go podobnie do tego sprzed katastrofy.

"Straszna jest nie sama śmierć. Straszne jest jej oczekiwanie"

Akcja opisywanego tytułu rozpoczyna się na stacji WOGN - najbardziej wysuniętej na północ stacji metra zamieszkiwanej przez ludzi. Już na samym początku a dokładnie na pierwszej stronie poznajemy bardzo sympatyczną postać Artema - młodego chłopaka, który pełni wartę wraz z Piotrem Andriejewiczem. Siedząc przy ognisku Piotr opowiada historię Poleszajewskiej, o którą poprosił młody towarzysz. Wcześniej dowiadujemy się, że WOGN jest narażony na ataki tak zwanych "czarnych". I wcale nie chodzi tu o czarnoskórych ludzi a o zmutowane stworzenia, które prawdopodobnie przychodzą z powierzchni. Artem po skończonej warcie poznaje tajemniczego mężczyznę, który zostaje nam przedstawiony jako Hunter. I nie bez powodu. Okazuje się być myśliwym likwidującym niebezpieczeństwo na terenie metra a jednocześnie dobrym przyjacielem ojczyma Artema - Suchego. W nocy śni mu się koszmar a wyrywa go z niego ojczym, do którego przyszedł w odwiedziny człowiek, którego Artem poznał po warcie. Dochodzi do drobnych kłótni między starymi przyjaciółmi, którym chłopak przysłuchiwał się z zaciekawieniem. Po dość długiej rozmowie Hunter prosi Artema, aby wyszedł z nim zamienić kilka słów. Okazuje się, że myśliwy ma zamiar udać się do Ogrodów Botanicznych, aby zlikwidować niebezpieczeństwo zagrażające stacji WOGN. Powierza Artemowi bardzo ryzykowne i odpowiedzialne zadanie. którego chłopak z początku nie chce przyjąć, ale po jakimś czasie zgadza się. Polega ono na dotarciu do legendarnego Polis - serca moskiewskiego metra i zawiadomienia o nadchodzącym niebezpieczeństwie. 

"Ten, któremu starczy odwagi i wytrwałości, by przez całe życie wpatrywać się w mrok, pierwszy dojrzy w nim przebłysk światła"

"Metro 2033" to istny majstersztyk. Dmitry Glukhovsky fenomenalnie przedstawia nam wizję życia pod ziemią. Nie mogłam oderwać się od podróży Artema, podczas której spotkał wielu specyficznych a czasem nawet przerażających ludzi. Autor podkreśla różnice między stacjami, które odwiedza główny bohater co często wiąże się z poruszeniem tematu polityki. Pojawiają się wzmianki o Armii Czerwonej, komunizmie czy faszystach, których będziecie mieli okazję bliżej poznać. Pan Glukhovsky niesamowicie potrafi opisać wszechobecny strach i ciemność. To te dwa rzeczowniki pełnią funkcję fundamentów, na których została zbudowana fabuła i bohaterowie lub bardziej materialnie - całe metro. Czytając opisy przeżyć wewnętrznych czytelnik odczuwa to samo co główny bohater. Kiedy Artem z trudem stawia kolejne kroki wędrując niebezpiecznymi tunelami, do których nikt nie zapuszcza się w pojedynkę czuć strach, którego uczucie miał na celu przywołać Dmitry Glukhovsky. 

"Każda wiara służyła człowiekowi tylko jako laska, która podtrzymywała, by nie upaść, i pomagała wstać, kiedy ludzie jednak się potykali i przewracali"

Książkę na prawdę bardzo polecam. Nie tylko osobom, które lubią klimaty postapokaliptyczne, a każdemu, komu nie przeszkadzają momentami pojawiające się długie opisy nawiązujące do polityki czy II wojny światowej i dość obszernie i szczegółowo przedstawione przeżycia wewnętrzne. "Metro 2033" nie należy do książek pisanych lekkim językiem, ale autorowi dużo brakuje do języka Tolkiena czy Eriksona, które są dość ciężkie. Bardzo zżyłam się z głównym bohaterem a także pojawiającym się później Damiłą, bardzo wciągnęłam się w klimat panujący na stronach tej pozycji i mam nadzieję, że niedługo sięgnę po "Metro 2034".


Tytuł: Metro 2033
Autor: Dmitry Glukhovsky
Tłumaczenie: Paweł Podmiotko
Seria: Uniwersum Metro 2033
Rok wydania: 2010
Liczba stron: 592
Wydawnictwo: Insignis

Moja ocena: 9/10

SHARE

• 
• 
•